بدون عنوان

سلام

این چند وقته که کرونا اومده و همه چیز رو تعطیل کرده اعصابم به شدت خورده. الان دو هفته ای میشه که قرنطینه شدم تو خونه. نه باشگاهی نه کلاس موسیقی ای نه کاری. می دونم که همه ی این کارا به خاطر سلامت خودمونه ها ولی چیزی که می خوام بگم اینه که قدرعافبت کسی داند که به مصیبتی دچار آید. من که کلی از باشگاه رفتن خسته شده بودم الان دلم یه ریزه شده واسه تمرینای سخت و نفس گیر که وقتی می اومدم خونه نای راه رفتن نداشتم.منی که هر وقت می خواستم برم کلاس موسیقی از استرس جون به لب می شدم الان واقعا دلم می خواد برم و یه تمرین جدید یاد بگیرم. مثل اینکه تا یه اتفاقی نیفته قدر اتفاقا و عادت های روزمره مونو نمی دونیم. یکی تو اینستا نوشته بود دلم تنگ شده واسه اینکه بیسکوییتم بیفته رو زمین بردارم فوتش کنم وبخورمشبه هر حال امیدوارم این بدبختی ای که این آخر سالی گریبانگیرمون شده به زودی زود دست از سرمون برداره و دوباره هممون شاد باشیم. حداقل سال جدید رو با استرس و اندوه شروع نکنیم. آمییییین.

یا علی