پست شاید موقت

سلام به همگی

راستش چند وقت پیش یه نظر دریافت کردم. میخواستم این نظر رو نادیده بگیرم و جوابی ندم ولی خوب یه توضیح کوچولو که ضرری به کسی نمیرسونه.

دوستان و خوانندگان عزیز

این جا خانه ی امن مجازی منه. همیشه نوشتن برای من یه راه تخلیه ی احساسات بوده. وقتی اعصابم خورده و یا یه چیزی ذهنمو درگیر میکنه هر چقدر هم احمقانه و بچگانه به نظر برسه من تا ننویسمش از تو ذهنم بیرون نمیره. وقتی که نوشتمش حس میکنم انگار یه باری از روی دوشم برداشته شده و تقریبا فراموشش می کنم. این یه نوع تراپیه واسه من. بعد من بازنگری میکنم و یه روز که اعصابم راحت تر بود راجع به چیزی که نوشتم و نظرم راجع به اون موضوع سر صبر فکر میکنم. گاهی اوقات به این نتیجه میرسم که احساسم تو اون موقع صحیح نبوده. اون موقع مطلب رو حذف میکنم.مثل کلی مطلب که تا حالا حذف شده.

پس لطفا انقدر منو سرزنش نکنید که این چه مطلبیه نوشتی. شما نمیدونید من تو چه شرایط سختی هستم. تو این اوضاع متاسفانه این تنها کاریه که برای آروم کردن خودم از دستم برمیاد و قبول دارم بعضی از پست هام درست و منصفانه نبودن و یا حتی بچگانه بودن اما من تو اون لحظه فقط میخواستم از شر این افکار منفی راحت شم.

امیدوارم واقعا اون روزی فرا برسه که انقدر حال روحیم و شرایطم خوب بشه که بتونم با آرامش خاطر فکر کنم، تصمیم بگیرم و مطلب بنویسم.

مرسی از همتون